De eerste week in Ethiopië

Na een goede vlucht, waren we om 2.00 uur in Addis Abeba. Daar werden we opgehaald door Jaco met nog een paar jongens. De weg naar de compound in Debre Zeyt was vooral heel hobbelig. Ohja en ook al gelijk de eerst twee hyena’s gespot onderweg. Uiteindelijk gingen we denk ik rond een uur of 4 slapen in ons bed.

Dinsdag hadden we eerst een rondleiding over de compound gehad van Jaco en hebben we rustig onze dingen gedaan. Koffer uitpakken enz. Het verblijf is zo ingedeeld dat elke ruimte apart is en dat je niet binnendoor naar een andere ruimte kan. Dus altijd vanuit je slaapkamer eerst naar buiten voor de douche, keuken, woonkamer of wc. Ethiopische logica denk ik. Voor de slaapkamer van ons ligt Molly aan de ketting. Een klein schattig hondje dat vooral blaft naar zwarte mensen. Handige bewaker voor onze slaapkamer dus. ’s middags zijn we bij Alpha farm wezen kijken. Leon (zoon van Jaco) heeft ons daar een rondleiding gegeven. Alpha farm is van Nederlanders en daar lopen koeien, stieren, varkens en er wordt veevoer gemaakt. Een groot bedrijf dus en interessant om te zien. Het was de bedoeling dat we met iemand mee terug zouden rijden naar de compound, maar dat ging niet meer door. Dus kwam onze eerste ervaring met een bajaj. Een klein autotje op drie wielen, waar eigenlijk maar vier mensen in kunnen. Wij hebben de rit overleefd met zeven mensen in de bajaj, lekker proppen dus. ’s Avonds nog wat spelletjes gedaan met elkaar en film gekeken.

Woensdag zijn we met Pim op stap geweest. Hij is hier onze stage begeleider en we hebben dan ook over het onderzoek gepraat. Daarbij heeft hij ons Debre Zeyt laten zien en alle belangrijke dingen verteld, zoals: waar bootschappen doen, hoe werkt het openbaar vervoer, waar zit wat en heel belangrijk, hoe komen we weer terug op de compound. Gelijk ook een simkaart met beltegoed geregeld. 100,- Birr armer, wat wel € 4,- is. Nu tenminste af en toe internet voor whats’s app. Bereik is wel waardeloos, maar dat is normaal hier. Deze keer met de bus naar huis gegaan. Hier passen eigenlijk 14 mensen in, maar nee, volgens de Ethiopiërs is dat niet vol. 24 mensen moet ook nog wel passen.

Wij zijn als CAH student met z’n 4e. Ons was verteld dat er tijdens onze periode nog twee ROC jongens zouden zijn. Alleen was er gedoe met het visum van vier andere ROC jongens. Ze hadden niet gezien dat hun visum maar een maand geldig was en niet drie maanden. Toen ze donderdag 6 november op het vliegveld waren om naar Nederland te gaan, mochten ze niet naar huis, aangezien ze illegaal in het land waren. Na zes dagen elke dag naar Addis Abeba geweest te zijn, een boete betaald te hebben en bijna de gevangenis in gemoeten hebben, mocht de jongens toch eindelijk naar huis. Heel gedoe was dat weer. De andere twee jongens hebben ook een maand visum. Deze hopen ze nog te kunnen verlengen, maar dat zal waarschijnlijk niet langer dan tien dagen worden. Jammer, want Lois en Marijn zijn gezellig jongens om bij de groep te hebben.

Donderdag zijn Joëlle en ik mee geweest met Gerdine (vrouw van Pim) naar de dierenarts. De twee honden moesten gesteriliseerd worden. Gerdine zei al dat het veel moeite had gekost om te vragen of er twee honden op een dag gesteriliseerd konden worden. We zijn er achter gekomen waarom. Het duurde al lang, voordat er een dierenarts was die de operatie zou gaan doen. Toen werd er eerst nog een gezondheidscheck gedaan en werd ons een boodschappenlijstje gegeven, met materialen die allemaal gehaald moesten worden bij de apotheek. Denk aan hechtdraad, infuus, verband, steriele handschoenen, enz. Bijzonder dat je dat zelf moet halen voor de operatie. Heel anders dan in Nederland in ieder geval. Uiteindelijk de eerst hond onder narcose gebracht en werd ons de vraag gesteld of wij de operatie niet wilde doen. Uh nee, dat doet een assistente niet. Dan moesten we die taak maar op ons nemen. De dierenkliniek zit in een dierenartsen universiteit, dus allemaal studenten om de operatietafel heen. Steriel staan is ook niet zoals wij kennen. Ze kijken hier niet zo streng op die dingen. De operatie heeft op zijn minst drie uur geduurd, dus geen wonder dat er maar een hond op een dag geopereerd kan worden. Om 8.45 uur waren wij bij de kliniek en we gingen uiteindelijk met een nog slapende hond om 13.45 naar huis. Dat was weer een gebeurtenis apart allemaal. En ja, twee blanke meiden die met honden aan het knuffelen zijn en ook nog bij de operatie staan, is heel interessant voor de bevolking hier. Ene Aga zat al te vertellen aan Gerdine dat hij wel een Nederlandse vrouw zou willen en hij is niet de enige hier. Het weinige eten en drinken van die morgen, de hitte en het lange staan bij de operatie was geen strak plan. Halverwege de operatie zijn we de kamer uit gegaan, frisse lucht, eten en drinken werkt beter voor ons op dat moment.
Bij Gerdine en Pim thuis hebben we voor het eerst injera gegeten. Dit is een soort pannenkoek/brood, gemaakt van tef en is zuur. Ze eten dat met hun handen en daarbij verschillende groentes en sausjes. Wij vonden het lekker.

Vrijdag was Joëlle jarig. We hebben de opdracht gekregen om een gebouw aan de buitenkant helemaal te schilderen. Daar zijn we mee begonnen en zullen we ook nog wel een tijd mee bezig zijn. Omdat het de verjaardag van Joëlle was, zouden we ’s avonds met elkaar patat gaan eten. Pim en Gerdine kwamen ook met de twee kinderen en hadden eigen gemaakte bitterballen en frikadellen mee. Maar voordat we patat konden eten, moesten er eerst nog wel aardappels gehaald worden. Dit hebben we bij Hidi clinic gedaan, wat drie kwartier rijden was. Lois had daarvoor vliegles gehad, met de waterslang. De waterpomp is meer dan een week kapot geweest en daardoor moest er elke dag water bij Alpa farm gehaald worden. De druk op de slang is hoog en Lois had de slang vast. Die werd onverwacht aan en uit gedaan, waardoor hij van de kar af vloog op de grond. Niet fijn met al dat grind op de grond. De hobbelige rit naar Hidi cilinic was dan ook geen succes voor hem. Bij de clinic hebben we een rondleiding gekregen. De mensen hebben een clinic voor eerste hulp en zwangerschapsbegeleiding. Daarbij hebben ze een support groep met vrouwen die allemaal mandjes en onderzetters van stevige grasstengels maken. Door het verkopen van de spullen kunnen de vrouwen de kosten van de clinic deels zelf betalen. Hier hebben we dus gelijk inkopen gedaan. Verder is er ook een koeienstal bij Hidi en worden er aardappels gepoot. Hidi ligt op een heuvel, waardoor er een mega mooi uitzicht was over het landschap.
Het patat eten met elkaar was super gezellig en we hebben de avond afgesloten met een kampvuur.

Zaterdag morgen zijn we weer druk bezig geweest met schilderen en hebben we twee kalveren gewassen. Vrijdag hadden we er een al geschoren. Deze was donderdag op de compound gekomen. Zaterdag middag hebben we een rondje gelopen op de markt. Beetje anders dan gewend natuurlijk. Een grootje drukte, met alles door elkaar en dan niet de bijzondere dingen vergeten, zoals verkoop geiten kopen en kippen met de pootjes aan elkaar gebonden. ’s Avonds zijn we met zijn alle uit eten geweest. Echt goedkoop hier. Voor € 4,- pp hadden we een maaltijd en drinken. Denk aan pizza met cola. In de eerste week zijn we trouwens al drie keer uit eten geweest en we hebben een goede deal gemaakt met Lois en Marijn. Lois zorgt elke morgen voor een ontbijt voor ons met gebakken eitje en dan zouden wij heb avond eten verzorgen. Dat hebben we nog maar een keer hoeven doen. Goed geregeld zeg ik. Na het avondeten hebben we een dood schaap aan een stuk of tien hyena’s gevoerd. Dat was smullen..

Zondag hebben we eerst maar eens uitgeslapen, aangezien op tijd naar bed gaan er niet in zit bij ons. Elke avond film marathon en dan is de vraag wie alle films allemaal ziet, voordat iemand in slaap valt op de bank. Gezellig knus met z’n 6e op de bank. ’s Middag zijn we bij een zwembad geweest, met veel te koud water. We waren wel een spektakel als blanke die wel kunnen zwemmen.

Maandag zijn we weer bezig geweest met schilderen en hebben we gesprek gehad met Pim over stage. Nu is het echt allemaal duidelijk en kunnen we echt aan de gang gaan met het onderzoek. Later op de dag hebben we nog boodschappen gedaan. 50 broden voor net € 6,- echt belachelijk goedkoop. We waren met de bus van de compound. Een vrouw bleef de hele tijd bij de bus rondlopen en hebben we uiteindelijk 10 birr gegeven. Voor de volgende winkel moesten we een stuk verder de straat in rijden. Lois en ik zijn de winkel in gegaan en nog geen minuut later stond die vrouw weer achter ons. Joëlle was bang dat onze zakken straks leeg zouden gehaald worden, dus die heeft de geweldig functie als beveiliger op zich genomen. Na het diner was het weer tijd voor de film marathon.

Verder vermaken wij hier ons prima. Het is wel even wennen hier, maar het gaat helemaal goed komen. Het weer is prima en het bruin worden is geen probleem.